ΔΩΡΕΑ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΥΠΟΒΡΥΧΙΩΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ ΣΤΟ ΥΔΡΟΒΙΟΛΟΓΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ ΜΓΦΙ

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Από την Χριστίνα Γιαμαλή
Υπεύθυνη Τμήματος Υδροβιολογίας του ΜΓΦΙ

Μία σημαντική συλλογή υποβρύχιων φωτογραφιών απέκτησε πρόσφατα το Υδροβιολογικό Τμήμα του Μουσείου μας έπειτα από την δωρεά της κυρίας Φωτεινής Ανδρικοπούλου, την οποία και ευχαριστούμε ιδιαίτερα.

Πρόκειται για ένα ανεκτίμητο αρχείο υποβρύχιας ζωής της ευρύτερης Λαυρεωτικής και της Μακρονήσου, έργο ζωής των αυτοδυτών φωτογράφων Γιάννη και Σούλας Λευκαδίτη, θείων της δωρήτριας. Το φωτογραφικό αρχείο (αποτελείται από 66.000 slides και 8 ταινίες) απεικονίζει το υποθαλάσσιο περιβάλλον των παραπάνω περιοχών από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 έως και τις αρχές του 2000.

Η προσέγγιση των δύο αυτοδυτών ήταν με σεβασμό στη φύση και την ελάχιστη παρέμβαση στο θαλάσσιο περιβάλλον. Η αγάπη τους για τη θάλασσα και τη ζωή σε αυτή αποτυπώνεται στον φωτογραφικό τους φακό. Το αρχείο αυτό, μας προσφέρει σπάνιες εικόνες από το βυθό, όπως την γέννηση μιας σουπιάς, το ζευγάρωμα ορισμένων γαστερόποδων, αστερίες και μέδουσες που γευματίζουν.

ΓΙΑΝΝΗΣ & ΣΟΥΛΑ ΛΕΥΚΑΔΙΤΗ

Βιογραφικό

Ο Γιάννης και η Σούλα Λευκαδίτη ήταν αυτοδύτες φωτογράφοι και ερευνητές.

Ο Γ. Λευκαδίτης, γεννήθηκε στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 1933.

Σπούδασε στο τμήμα Χημικών στο Ε.Κ. Πανεπιστήμιο και από πολύ νωρίς, η αγάπη του για την θάλασσα οδήγησε τις αναζητήσεις του. Ήδη από την δεκαετία του ’50, εντάχτηκε στον Όμιλο Φίλων Ακτής (ΟΦΑ ) και μέσω αυτού στην Ελληνική Ομοσπονδία Υποβρυχίου Δραστηριότητας και Αθλημάτων Αλιείας (ΕΟΥΔΑ), στην οποία εκπαιδεύτηκε ως αυτοδύτης και στη συνέχεια για αρκετά χρόνια, έγινε εκπαιδευτής στην σχολή εκπαίδευσης αυτοδυτών. Παράλληλα, λάμβανε μέρος και σε διάφορες καταδυτικές αποστολές, σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Παρ’ όλα αυτά, προς τα τέλη της δεκαετίας του ’70 έγινε και συνιδρυτής σε μια συνεταιριστική βιοτεχνική επιχείρηση αθλητικών ρούχων, μοιράζοντας τον χρόνο του κάτω από το νερό.

Η Σούλα Ανδρικοπούλου γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1946 στην Αθήνα.

Απ’ το 1965, ξεκίνησε να εργάζεται στην Τράπεζα της Ελλάδος. Είχε πάθος με τις ξένες γλώσσες, τον αθλητισμό, την φύση και ειδικά με την θάλασσα, κάτι που την οδήγησε στην σχολή της ΕΟΥΔΑ για να εκπαιδευτεί στην κατάδυση. Εκεί, το 1968, γνώρισε τον Γιάννη Λευκαδίτη, ο οποίος και ήταν ο εκπαιδευτής της. Σύντομα έγιναν ζευγάρι και μαζί μοιράστηκαν με το ίδιο πάθος όλες τις δραστηριότητες που προσφέρει η ενασχόληση με τη θάλασσα. Ταξίδεψαν και εξερεύνησαν την Ελλάδα, καταδυόμενοι παντού και παντρεύτηκαν το 1978.

Για λίγα χρόνια ασχολήθηκαν και με το υποβρύχιο ψάρεμα, πολύ σύντομα όμως το εγκατέλειψαν για να ασχοληθούν αποκλειστικά με την φωτογράφιση του υποβρύχιου κόσμου, ένα ακόμη πάθος του Γιάννη Λευκαδίτη στο οποίο είχε εντρυφήσει ήδη από την δεκαετία του ‘50. Παρακολουθούσε μαθήματα και σεμινάρια φωτογραφίας δίπλα σε εξαιρετικούς φωτογράφους, μεταλαμπάδευσε τη γνώση του στην σύντροφό του και μαζί άρχισαν να εμπλουτίζουν όχι μόνο τις γνώσεις τους αλλά και τον υπάρχοντα εξαιρετικό εξοπλισμό του ίδιου για την υλοποίηση του έργου τους.

Στα μέσα της δεκαετίας του ‘80, συνταξιοδοτήθηκαν από τις εργασίες τους στην Αθήνα κι εγκαταστάθηκαν λίγο έξω από το Λαύριο, στο Μικρολίμανο Κερατέας. Ασχολούνταν με τη φωτογράφιση σε καθημερινή βάση, κι ανεξαρτήτως εποχής, αναζητούσαν και απαθανάτιζαν την παραμικρή λεπτομέρεια και μεταβολή στον κόσμο του βυθού συναντώντας και οργανισμούς εκτός της διεθνούς βιβλιογραφίας.

Η ανάγκη τους να γνωρίσουν τον υποβρύχιο κόσμο στο ευρύτερο κοινό, τους οδήγησε να φτιάχνουν μικρά φιλμ – προβολές. Σε μια εποχή που δεν υπήρχαν τα σημερινά μέσα, δαπανούσαν άπειρες ώρες στη σύνθεση των διαφανειών των προβολών, τις οποίες παρουσίαζαν με κατάλληλη μουσική υπόκρουση και αφήγηση. Οι προβολές αυτές και η εξαιρετικά πρωτότυπη για την εποχή δουλειά τους, είχαν πάντα ενθουσιώδη αποδοχή από το κοινό.

Οι διάφορες προβολές τους δίδονταν ως προσφορά αρχικά σε πολιτιστικές εκδηλώσεις των Δήμων της περιοχής (Λαυρίου, Μαρκόπουλου κ.α.). Η δουλειά τους έγινε ευρύτερα γνωστή μέσα από συμμετοχές τους σε ναυτικές εκθέσεις και σαλόνια (Ο.Λ.Π., ΣΕΦ κ.α.), σε εκθέσεις φωτογραφίας (Πολεμικό Μουσείο κ.α.), σε συνέδρια, σε νησιωτικές κοινότητες και δήμους, (Σαλαμίνα, Άνδρος, Σύρος κ.α.) μέσα από δημοσιεύσεις άρθρων και φωτογραφιών τους σε εφημερίδες, στον περιοδικό τύπο και σε διάφορες εκδόσεις, ενώ ήταν και μόνιμοι προσκεκλημένοι στις Επιστημονικές Συναντήσεις Νοτιοανατολικής Αττικής κάθε 2 χρόνια από το 1988 μέχρι τις αρχές της νέας χιλιετίας.

Η δράση τους συνεχίστηκε με πιο ήπιους ρυθμούς μετά το 2002 καθώς προέκυπταν κατά καιρούς προβλήματα υγείας. Παρ’ όλα αυτά, συνέχιζαν να καταδύονται, να εξερευνούν και να φωτογραφίζουν. Μετά το 2010 όμως, η υποβρύχια δραστηριότητά τους σταμάτησε, καθώς τα προβλήματα υγείας τους ήταν ανυπέρβλητα.

Ο Γιάννης Λευκαδίτης απεβίωσε τον Φεβρουάριο του 2013 στο σπίτι τους στο Μικρολίμανο Κερατέας.

Καταβεβλημένη κι η ίδια από την ασθένειά της, η Σούλα Λευκαδίτη ολοκλήρωσε την καταγραφή όλου του αρχείου τους μέσα στο 2014, μια καταγραφή που είχε ξεκινήσει σταδιακά από την δεκαετία του 1990 και απεβίωσε στο σπίτι της στα τέλη Αυγούστου 2017.

Υπήρξαν δύο συναρπαστικοί άνθρωποι, αέναοι εξερευνητές και με ακόρεστη δίψα για γνώση, με αστείρευτη αγάπη και σεβασμό για τη φύση, τα ζώα και την θάλασσα, που αφιέρωσαν την ζωή τους στην διάδοση της γνώσης και την προστασία του υποβρύχιου κόσμου.

Το υποβρύχιο φωτογραφικό αρχείο τους, έργο ζωής, βρίσκεται πλέον στο Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας, δωρεά που πραγματοποιήθηκε στα τέλη Δεκεμβρίου 2021 από την ανιψιά τους και κληρονόμο της πολύτιμης πνευματικής τους ιδιοκτησίας.

Newsletter

Συμπληρώνοντας το email σας συμφωνείτε να λαμβάνετε ενημερώσεις από την ιστοσελίδας μας.

Διαβάστε την Πολιτική Απορρήτου.